Franciszek Smuda
franciszek-smuda-2.jpg

Franciszek Smuda (ur. 22 czerwca 1948 roku w Lubomi) – polski trener piłkarski. Największe sukcesy odnosił w Widzewie Łódź i Wiśle Kraków. Jako piłkarz grał m.in. w Odrze Wodzisław i Legii Warszawa. Od 17 maja 2006 do 30 czerwca 2009 roku pełnił funkcję trenera Lecha Poznań.

Kariera piłkarska


Jako piłkarz występował najczęściej na pozycji stopera. Nie odniósł większych sukcesów. Jego pierwszym klubem była Unia Racibórz. Później był zawodnikiem w Odrze Wodzisław i Ruchu Chorzów. W I lidze zadebiutował jako piłkarz Stali Mielec w sezonie 1970/1971. Następnie grał w Piaście Gliwice, przez chwilę w polonijnej Wiśle Garfield w USA oraz w występującym w amerykańskiej lidze NASL Hartford Bi-Centennials. W 1975 powrócił do Polski, by przez trzy sezony bronić barw stołecznej Legii. Później grał jeszcze w trzech innych klubach NASL, a karierę zawodniczą zakończył w RFN, gdzie następnie zamieszkał.

Kariera trenerska


Pracę szkoleniową zaczął od prowadzenia drużyn występujących w niższych ligach niemieckich, z którymi nie osiągnął szczególnych sukcesów. Pod koniec lat osiemdziesiątych wyjechał do Turcji, gdzie w tym samym czasie pracę znalazło wielu szkoleniowców z RFN, którzy przenosili niemiecką myśl trenerską na tamtejszy grunt. Smuda spędził w Turcji 4 lata, trenując Altay Izmir i Konyaspor. W 1993 powrócił do Polski by ratować broniącą się przed spadkiem z I ligi Stal Mielec. W ciągu prawie dwóch sezonów pracy w Mielcu udało mu się dwukrotnie utrzymać drużynę Stali w ekstraklasie.

Lech Poznań

W maju 2006 objął funkcję trenera Lecha Poznań. W pierwszym sezonie pracy zdobył z klubem 6., a rok później 4. miejsce w lidze. Po zakończeniu sezonu 2007/2008 klub uzyskał promocję do Pucharu UEFA (dzięki rezygnacji Dyskobolii Grodzisk). Drużyna Franciszka Smudy wyeliminowała kolejno Xəzər Lenkoran, Grasshoppers Zurych oraz Austrię Wiedeń i awansowała do fazy grupowej. Po wygranym wyjazdowym meczu z Feyenoordem Rotterdam (1:0) zajął 3. miejsce w grupie i awansował do 1/16 finału Pucharu UEFA. Lech Poznań jest pierwszą polską drużyną, która awansowała do tej fazy rozgrywek po wprowadzeniu rozgrywek grupowych.

Widzew Łódź

W maju 1995 objął funkcję trenera jednej z czołowych drużyn ligi, Widzewa Łódź, z którym na koniec sezonu 1994/1995 zajął drugie miejsce w ekstraklasie, ustępując jedynie warszawskiej Legii. W następnym sezonie prowadzona przez Smudę drużyna nie przegrała ani jednego spotkania, pewnie zmierzając do mistrzowskiego tytułu, o zdobyciu którego w praktyce przesądziło zwycięstwo 2:1 odniesione w Warszawie nad Legią. Sezon 1995/1996 był również niesamowitym popisem strzeleckim Marka Koniarka, który zdobył tytuł króla strzelców ekstraklasy, strzelając 29 bramek. W sezonie 1996/1997 wzmocniona drużyna Widzewa przystąpiła do eliminacji Ligi Mistrzów, w których niespodziewanie wyeliminowała faworyzowaną drużynę Mistrzów Danii Brøndby IF. Widzew znalazł się w silnie obsadzonej grupie, razem z Atlético Madryt, Borussią Dortmund oraz Steauą Bukareszt. Smudzie nie udało się jednak poprowadzić swojej drużyny do awansu, a Widzew zakończył udział w Lidze Mistrzów na trzecim miejscu w grupie. Łódzkim piłkarzom udało się jednak powtórzyć wyczyn sprzed roku i ponownie sięgnęli po tytuł Mistrza Polski. Wraz z odejściem kilku czołowych graczy i odpadnięciem w eliminacjach Ligi Mistrzów w nowym sezonie rozpoczął się kryzys łódzkiej drużyny. Na finiszu rozgrywek ligowych widzewiacy zajęli czwarte miejsce, tracąc szansę na występy w europejskich pucharach. Wkrótce potem Smuda przeniósł się do Wisły Kraków. Bez większych sukcesów wracał do przeżywającego kryzys Widzewa w późniejszych latach, kolejno w 2002, 2003 i 2004.

Wisła Kraków

Popularny i ceniony w kraju Smuda jeszcze pod koniec sezonu 1997/1998 zapewnił sobie posadę szkoleniowca Wisły Kraków, gdzie właśnie rozpoczęto budowę drużyny mającej walczyć nie tylko o Mistrzostwo Polski, ale także o sukcesy w Europie. Jako trener krakowskiej Wisły Smuda zdobył kolejny tytuł Mistrza Polski. Niestety Wisła została wyłączona przez UEFA z udziału w europejskich rozgrywkach w ramach kary za zranienie nożem przez kibica w meczu Pucharu UEFA z AC Parma włoskiego zawodnika Dino Baggio. We wrześniu 1999, mimo udanego startu w nowym sezonie, po zaledwie jednej porażce, Smuda został niespodziewanie zdymisjonowany ze stanowiska. Funkcję trenera krakowskiej drużyny objął ponownie po niezbyt udanej przygodzie z Legią w czerwcu 2001. Rywalizację o awans do Ligi Mistrzów przegrał z FC Barcelona. Po ligowych porażkach z Polonią Warszawa i Legią w marcu 2002 został zastąpiony przez Henryka Kasperczaka.

Legia Warszawa

Wkrótce po odejściu z Wisły we wrześniu 1999 Smuda został zatrudniony w Legii Warszawa jako następca słabo spisującego się na stanowisku trenera Dariusza Kubickiego. Wbrew oczekiwaniom Smuda nie osiągnął jednak sukcesów z Legią, nie udało mu się zakwalifikować do europejskich pucharów, a po porażce 0:4 z Zagłębiem Lubin w marcu 2001 został zwolniony ze stanowiska.

Franciszek Smuda na lotnisku Ławica po wygranym meczu z Feyenoordem


O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License